สร้างที่อยู่ให้กับ "ความคาดหวัง"

สร้างที่อยู่ให้กับ "ความคาดหวัง"

ฉันเคยสงสัยว่า "คนที่สมบูรณ์แบบ" มีอยู่จริงในโลกนี้ไหมนะ แต่เท่าที่พบเจอ และเรียนรู้นิสัยของคนหลาย ๆ รูปแบบ ก็พอจะสรุปได้ว่า "โลกนี้ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ" สำหรับใครได้ ทุกอย่างล้วนอยู่ที่ "หัวใจ" ของเราเอง ว่าจะมองคนที่เรารักด้วยสายตาแบบไหน การไปตั้งความคาดหวังให้เขาถูกใจเราหมดทุกอย่าง จึงเป็นไปไม่ได้เลย

ไม่รู้ว่าทุกคนเคยตั้งคำถามกับตัวเองไหม ว่าทำไมบางครั้งเราจึง "ไม่พอใจ" เวลาคนที่เรารักไม่เป็นอย่างที่เราคิด บางคนไปจดจำเอาพฤติกรรมของคนอื่น มาเป็นบรรทัดให้กับ "ความรัก" ของตัวเอง จึงตั้ง "ความหวัง" ว่าแฟนตัวเองต้อง "ทำได้" เหมือนที่แฟนคนอื่นก็ทำได้ โดยลืมไปว่าแต่ละคนมีนิสัยต่างกัน เมื่อความคิดต่าง การแสดงออกย่อมแตกต่างกันด้วย เป็นเรื่องธรรมดา

เคยใช่ไหมที่เกิดอาการ "น้อยใจ" เพราะเขาไม่ได้ดั่งใจ อยากให้เขาเอาใจแต่เขาไม่ทำ อยากให้เขาพูดหวาน ๆ แต่ได้ยินแค่ประโยคห้วน ๆ อยากให้เขาจำวันเกิดได้ แต่ถ่าไม่เตือนความจำเขาก็ลืมทุกที พอมีอะไรที่คลาดเคลื่อนไปจากความตั้งใจ ที่เรา "อยากให้เป็น" เราก็จะหงุดหงิด และเก็บอารมณ์นั้นมาสะสม จนวันหนึ่งก็ระเบิดใส่กัน

ฉันว่าคง "ดีกว่า" ถ้าเราจะสร้าง "ที่อยู่" ให้กับความคาดหวัง เพราะการจะไปบอกว่า "อย่าไปคาดหวังเลย" คงจะห้ามกันยาก ยังไง ๆ ฉันก็ยังเชื่อว่าการมีความหวังย่อมเป็นสิ่งที่ดี เพียงแต่เราไม่รู้ว่า การคาดหวังโดยไม่รู้จักเผื่อใจ อาจเป็นการทำร้ายตัวเองทางอ้อม จึงอยากจะแนะนำให้ทุกคนลองเก็บความคาดหวังนั้น มาอยู่ที่เราเองดีกว่า เพราะการเริ่มต้นที่ตัวเอง ย่อมมีเปอร์เซ็นต์ที่จะประสบความสำเร็จ มากกว่าที่จะไปเริ่มต้นที่คนอื่น

เมื่อเรารู้ว่าคนรักของเรา ทำเพื่อเราทุกอย่างไม่ได้ เราก็แค่เอาความคาดหวังนั้น มาใช้กับตัวเองดูว่า แล้วเราล่ะ เราทำได้ทุกอย่างตามที่เขาต้องการหรือเปล่า บางอย่างเราก็ "ทำให้กันไม่ได้" แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า "เราไม่ได้รักกัน" ทุกอย่างในโลกนี้ล้วนมีข้อจำกัดเสมอ เราต้องยอมรับความจริงและเข้าใจกันให้มากขึ้น

ถ้าเขาประกาศความต้องการออกมาว่า เขาต้องการให้เรา...

1. เลิกแต่งหน้า ทาปาก แต่งตัวสวย ๆ
2. เลิกชวนเขาออกไปช้อปปิ้ง ทั้ง ๆ ที่เขาไม่ชอบเดินห้าง
3. เลิกงอนเอาแต่ใจ บ้าอำนาจ
4. เลิกออกคำสั่งให้เขาช่วยทำโน้น ทำนี่ให้ ฯลฯ

ฉันแน่ใจว่าแค่ตัวอย่าง 1 ใน 4 ข้อนี้ ก็ต้องมีบางข้อที่เราก็ไม่อาจ "เปลี่ยนได้" เพื่อเขา เพราะมันคือชีวิตของเรา เมื่อทบทวนดี ๆ อีกครั้ง เราจะพบความจริงว่า ถึงฉันจะขี้งอน เอาแต่ใจ แต่ฉันก็รักเขานี่นา ก็เหมือนกัน ถึงเขาจะอ่านความต้องการของคุณไม่ออก ว่าอยากให้เขาทำอะไร ถึงเขาจะซื่อบื้อ ทำตัวน่ารำคาญ กินจุ ขับรถเร็ว เกลียดการเดินห้างฯ แต่เขาก็รักเราไม่ใช่หรือ ฉันว่าเพียงเหตุผลนี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว ที่จะทำให้เรารักและเข้าใจกันดีกว่าเดิม

บางทีการคาดหวังว่าใจจะ "ไม่คาดหวัง" จะช่วยทำให้เรามีความสุขกับชีวิตได้มากขึ้นนะ